Herkese merhaba! Rock'ın iyi birşey olduğunu iddia ettiğimiz sitemizde ki ilk yazımla karşınızdayım. Size ilk yazımda 2012'nin son aylarından itibaren severek dinlediğim Alt-J'yi tanıtacağım. Şimdi öncelikle klasik bir Wiki bilgisiyle başlayalım. Alt-J, Leeds Üniversitesi'nde tanışmış olan 4 arkadaşın oluşturduğu bir grup. Her ne kadar tarzı Indie olarak görülse de her şarkıda bambaşka duygularla karşımıza çıkan bir ekip. Şimdi siz "Deneysel-Rock diyorsun" diyeceksiniz. Tam olarak değil. Joe Newman'ın o kendine has söyleyişi ve Gus Unger-Hamilton'un keyboardlarla olan hakimiyeti olayı bir noktada deneysel mi dedirtse de, sound'u incelediğimizde onun alt türü olan Sanatsal Rock esintilerinin daha çok gördüğümüzü söylemek mümkündür efendim. Sanatsal Rock=Özgünlüktür ve bunu yapan gruplar her zaman özel kalmıştır ve kalacaktır da.
Soundları(Ne ses çıkarıyor bu Alt-J)
Alt-J'yi anlatmak diğer grupları anlatmak kadar kolay olmayacaktır. Çünkü Alt-J gerek sound'u gerek ele aldığı konularla herhangi bir gruba benzetmenin kolay olmayacağı bir grup kuşkusuz. Öncelikle size biraz sesi açtığınızda neler duyacağınızdan bahsedeyim. Thom Green(bateri)'nin performansı albümde kesinlikle kendini öne taşıyor. Kullandığı basit fakat kendine bağlayıcı ve alıştığımız rock soundunun dışında kalan bu bateri kesinlikle şarkılar sırasında ilk göze çarpan enstrümanların başında geliyor. Baterisindeki o net tavır şarkıların duruşundaki kararlılığı yaratan temel faktör haline dönüşüyor bir anda. Gus Unger-Hamilton(Keyboards-Vokal) hakkında konuşmak gerekirse grubun kendine özgünlüğünün başladığı nokta Thom olduğu tezini hep savunsam da grubun özgünlüğünü tavana çıkaran adam Gus. Gus'ın kullandığı synthesizer ve keyboard dengesinin olağanüstü karışımı ve sonucunda çıkan harika şarkılar. Aynı zamanda şarkılarda etkin olarak vokal'de onun hoş tınılı sesini duymamız şarkıları özelleştiren önemli noktalardan biri. Joe Newman'a gelmemiz gerekirse, eğer bu yazının sonunda bu gruba aşık olarak bulacaksanız yada sevmeyeceksiniz ki buda muhtemelen onun sesinin tınısından olacaktır hepsi. Ben kendimi dinlediğim ilk an kendimi müziğin içinde buldum ve Joe'nun sesine bayıldım fakat elbette takdiri size ait.
Şarkılarının Sözleri (Ne anlatıyorlar)
Sözlere gelelim grubun şarkılarının sözlerinde öncelikle filmler öne çıkıyor. Grup şarkılarında çeşitli filmlerden göndermeler yapıyor. Hatta öyle ki filmlere olan ilgilerinden dolayı grubun adını ilk başta Films koymuşlar fakat sonra Amerikan grubu The Films'in önceden kurulduğunu fark edip grubun adını Mac OS X işletim sistemi olan bilgisayarlarda "alt" + "J" yaptığınızda oluşan delta sembolünü grubun ismi haline getirmişler. Şarkılarında her zaman farklı bakış açılarına rastlayabiliriz. Mesela "C-O double M-O-N" iki şarkıda geçen bir söz, ritim için pekte bir anlam ifade etmezken yazana odaklandığımızda basitçe "Common" yazdığını görürüz. The Common Southampton'da grubun solisti Joe'nun büyüdüğü yere yakın olan bir park. Şarkılar içinde bolca gönderme ve değerli sözler bulunan Alt-J, bu konuda da Rock dünyasının en iyi örneklerinden.
Canlı Performanslar
Elbette Her grup için en önemli şeylerden biri, seyrici ile iletişimi ve canlı performansları. Alt-J'nin seyircisi ve sevenleri onun her şarkısını bildiği ve sevdiği için konserler sırasında Alt-J dans edip, müzikle kendinden geçen ve şarkılara eşlik eden bir koro ile şarkılarını söylüyor. Buda canlı performansları inanılmaz özgün ve duygu yüklü geçmesini sağlıyor.
(Albüm tanıtımına geçmeden önce eklemek istediğim küçük bir dipnot var. Alt-J her anlamda tarzı, sözleri ve duruşunu düşündüğümüzde herkese uygun bir grup değildir. Bunun sebepleri olarak da Melankolik bir tavırları olmayışı, Joe'nun sesi, ele aldıkları konular bakımından herkese uygun gelmeyebilir.
An Awesome Wave 10/9.5
Biliyorum orada 9.5 yazıyor ve siz şuan "Tamam sakin ol yok artık, kurmuşsunuz Ozan'la yeni bir blog daha ilk yazıdan saçmalamaya başladınız." diyebilirsiniz. Merak etmeyin zaten bu denli yüksek not vereceğim en yüksek albüm olabilir "An Awesome Wave". Fakat Albümün Intro'sundan tutun 3 tane geçişine kadar hepsi mükemmel bir düzene oturtulmuş ve harika hazırlanmış. Her şarkıdan anlatılan görüşü anlamak, o kadar olası ki ve bunu Alt-J sözlerindeki yoğun derinlikle açıklıyor.
1-Intro 10/10
Kesinlikle harika bir giriş bu iki buçuk dakika size Alt-J'nin soundunu anlamanızda kesinlikle inanılmaz bir ön parça.
2-Ripe & Ruin(Interlude 1) 9/10
Sadece grup halinde birbirlerini tekrar ettikleri bu ilk geçişte aslında hala Alt-J'nin nasıl bir grup olduğunu anlıyoruz bu sefer sırada sözlerin ne kadar değerli olduğunu anlatıyor bu harika sözlerle. Belkide önemini anlamamız için tekrarlıyorlardı değil mi.
3-Tesselate 8/10
The good, the bad, the ugly filminden alıntı kullanılan bu parçada aslında tam anlamıyla klasik bir Alt-J parçası. Güzel bir performans, alıntılama, eleştiri ve gönderme .
4-Breezeblocks 9.5/10
Where the wild things are filmine açıkça bir göndermenin bulunduğu ve yamyamcılık akımına karşı bir eleştiri olarak şarkı konusal bağlamda değişmiş yine mükemmel bir Alt-J soundu.
5- Guitar (Interlude 2) 7/10
Gitar, gerçekten dertleriniz varsa alacak cinsten, fakat puanımı burada düşürmemin tek sebebi Alt-J'nin hiç bir şarkısından alışık olmadığımız bir gitar geçişi bizlerle. (Ayrıca Bu Interlude dediğimiz araları kesinlikle şarkı gibi değil daha çok ne kadar hoş bağladığı üzerine yazıyorum.)
6-Something Good 8,5/10
Tatlı bateri kulağınıza geliyor mu ya o hafiften ve şimdi o tatlı gitar. Dertlerinizden kesinlikle alacaktır. "The Matador is no more and is dragged from view"
7-Dissolve Me 9/10
Kesinlikle benim bayıldığım bir Alt-J şarkısı gerek yer yer değişen temposu, vurgusu ve bende uyandırdıkları ile kesinlikle çok mükemmel bir Alt-J şarkısı yalnız sizden tek önerim ilk olarak dinlemenizi önerdiğim şarkılardan biri değil kesinlikle her saniyesi ben Alt-j'nin yaptığı bir şarkıyım diyor fakat yinede bu gruba alışma döneminizde ilk etapta çok önerdiğim bir şarkı değil.
8-Matilda 9,5/10
Leon: The Proffesional'i izlemişsinizdir değil mi? İşte bu şarkıda filmlerle ilgilenen grubumuzun 3. film üzerine kurulu şarkısı. Aslında elimden geldiğince konular üzerinde durmamaya, bunları birazda grubu sevdikten sonra sizin araştırmanızı istiyorum. Yinede kısaca bir özet geçmek gerekirse Leon'un ölmeden önceki son sahnesini anlatan bir şarkı Matilda.
9-MS 8/10
İşte bu şarkının anlamı size kalmış çünkü sözleri o kadar düşündürüyor ki bazen, şarkı içinde bulunan sembollerin anlamını farklı yönlere çekmek mümkün.
10-Fitzpleasure 10/10
Evet 10'da 10 albümdeki her anlamda en öne çıkan şarkı. Bu şarkının 10 olmasının bir sürü sebebini kısaca açıklamak gerekirse, "Last Exit to Brooklyn" filminin konu alındığı parça filmi izleyenlerin ilk saniyesinden anlayacağı bir girişleri ile grubun hep bir ağızdan "Tra-La-La" diyişleri sizin doğru şarkıyı dinlediğinizi bir kez daha hissettiriyor. Ayrıca Alt-J'nin artık alıştığımız soundu üzerine Gus'ın mükemmel hoş introsu ve grubun şu günlerinde ayrıldığını açıklayan eski gitaristi Gwilym'in tatlı perküsyonu şarkının müzikal introsundan sonra önemli bir görev üstleniyor. Şarkı söylenişi ritimleri tarzı sözleriyle Alt-J şarkısı. Umarım seversiniz.
11-Piano 8/10
Kesinlikle Bloodflood'a mükemmel bir hazırlık. Gus sahnede. Artık albümün sonlarına yaklaşıyoruz ve tempoyu düşürmek için mükemmel bir ara geçiş oluşturuyor.
12-Bloodflood 8,5/10
Artık tempomuzu düşürdük ve bu "müthiş dalga"nın sonuna geliyoruz aslında Bloodflood albümün kapanışını yapsa o kapanış müzikal anlamda çok daha harika olurdu. Fakat Taro'nun manevi değeri düşünüldüğünde Alt-J'nin yaptığı bu düzenleme daha şık olmuş.
13- Taro ve Hand-made 9/10
İki farklı şarkı olmasına rağmen CD'yi aldığınızda Hand-Made gizli parça olarak Taro'nun içinde gizli. İlk olarak Taro'dan başlayalım. Fotoğrafçılık tarihinden bir iki isim sayın desem sanırım Gerda Taro ve Robert Capa isimlerini hatırlayacağınız konusunda hiç şüphem yok. İşte bu onların hikayesi. Daha detaya inmeyeceğim fakat şarkı beni direk İspanya İç Savaşı'na götürüyor birazda hikayelerinden dolayı. İkinci ve kapanış şarkısındaysa yine bizi düşündüren sözlere sahip. Aynı zamanda incelediğimizde şunu görüyoruz ki bu Joe'nun röportajlarında da bahsettiği uyuşturucu sorunundan kurtulmasını anlatıyor bu şarkı. özellikle de bunu şarkı içinde terapistine verdiği "I'm absorbed in your thinking" cümlesinde bunu anlamamız mümkün.
Son Söz
Alt-J yaşanması gereken filmlerle ve farklılıklarla dolu bir hikaye. Sizi de bu müzik şölenine içten bir davet gönderiyorum. Sanatsal Rock'ın özgünlük olduğunu bir de Alt-J'nin tarzıyla doğrulamış olduk bu gün. Sevgili dostum Ozan Buğur'la açtığımız bu yeni blogumuzu izlemeniz dileğiyle. Aşağıda paylaştığım iki videonun ilkinde Breezeblocks'un Reading Festival'inde ki canlı performansı(ikinci sahnede çıkmışlardır.). İkinci video ise biraz önce değerlendirdiğimiz Alt-J'nin ilk ve tek albümü olan An Awesome Wave'in tam kaydı.
İlk yazım burada sona eriyor,
Alt-J'li günler efendim.
Cem Ozgen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder